یادداشت روز جوانان خوز ،نویسنده بابک بابادی ؛
مقوله امنیت از دیر باز برای هر فردی و در همه جوامع از اهمیت بسزایی برخوردار بوده و به درستی نعمتی است که در نبود آن قدر و ارزشش بیشتر دانسته می شود . اما این مقوله و در ابعاد مختلف همواره مورد طمع ، راهی برای نفوذ ، محلی برای دفاع ، عاملی برای قدرت و بازدارندگی و در یک کلام باعث خاطر جمعی و یا ناآسودگی خیال فرد فرد مردم بوده است . اما اینکه این نعمت ، که بیم و هراس‌ها را به اطمینان مبدل کرده و امیدها را بارور و به هدف می نشاند ، با نیمه پر لیوان سر و کار دارد یا نیمه خالی آن شاید نکته ای برای جویا شدن باشد که خیلی هم نتوان از کنار آن به سادگی گذشت !
و اما نیمه پر لیوان ما چه می تواند باشد ؟ اینکه از میان طاغوت عبور کردیم تا به امروز چه جوانهای دردانه ای بر پیکرشان نماز خواندیم تا کیک زرد تولید کنیم ، همانها که به سادگی چشم بر روی کیک تولدشان بستند و رفتند ، تا آذرخش به پرواز دربیاید و شهاب و عماد و خرمشهر را به آسمان شلیک کنیم و گاهی هم به قلب دشمن بنشانیم ؟! آیا نیمه پر لیوان ما جمعیت بیش از شصت درصدی داوطلبان دختر در کنکور است که روزگاری پدران از ترس دختر دار شدن ماهها با افسردگی سر می کردند ؟ نیمه پر لیوان حتما به چهره های برجسته علمی ، دانشمندان هسته ای و نانو و قهرمانان المپیادی و المپیکی ، شهیدان حججی ، لندی و آرمان عزیز و بسیاری دیگر و بیشماری که در صف شمردن هستند اطلاق می شود ؟
با این تایید ، امنیت واقعی در حفظ و نگهداشت همه آنچه که مایه راحتی و آرامش ، آسایش و ثبات ، اعتبار و عزت ، اعتدال و عدالت ، سربلندی و افتخار و نفوذ در قلوب و اعتلای پرچم این مرز و بوم می شود که بی شک در گرو تخصص ، تجربه ، تعهد و ایمان و اعتقاد راسخ به راه پر مخاطره ولی پر اعتبار و سرمایه ساز متولیان این حوزه است . به زبان ساده تر ، سالها زمان می برد تا یک خلبان ، کاپیتان زمین و آسمان و دریا ، نخبه های علمی و برترین های کنکور ، کارآفرین های راهگشا و چاره ساز ، نویسنده و کارگردان و فیلمساز دغدغه مند و متعهد ، حافظان قرآن بی ریا و مجتهدان خداترس ، جراحان و پرستاران و آموزگاران و استادان وطن‌خواه و هنرمندان و ورزشکاران ایران دوست و مادرانی برای تربیت فرزندانی برای مانایی این مرز پرگهر ، زاده شده ، پرورش یافته و پرورش دهند و همه اینهاست که عهده دارندگان امنیت کشور در همه ارکان و سطوح از واجا، نظامی ها و فراجا تا قضائیه، بایستی آنها را نیمه پری ببینند که حفظ و صیانت و مراقبت و خودی پنداری آنها را بر خود حکم مسلم دانسته و در هر محفل و مجلس و میزگردی ، آشکارا و پنهان ، عادی یا طبقه بندی شده ، بر حقوق و خواست بر حق ، نگرانی ها و دل مشغولی ها و انتخابهای آنها مهر تایید بزنند و مثل فرزندان غیور و رشید مام وطن ، بی باک و جسور و عاقبت اندیش و خدا ترس ، ایستاده بر مدار حق باشند . اینها مختصات و خمیرمایه ذاتی کسی است که در مقابل همه آنان هم که نیمه خالی لیوان را می بینند با صبر و شکیبایی نه تنها فرصت سازی کرده بلکه با مراقبت هوشمندانه از عناصر سازنده نیمه پر لیوان ، اعتماد سازی می کند و می شود نماینده ای از جامعه امنیتی که سرمایه اجتماعی تولید می کند و در این راه ، از هیچ سعی و کوششی فروگذار نخواهد بود .
پایان متن/
